Aanpak
Op deze pagina ziet u een aantal foto's van de bus. Daarnaast een overzicht van hoe een hulpvraag binnenkomt tot de start van de begeleiding.
Hoe gaat het in z'n werk?
1. Hulpvraag
Verreweg de meeste hulpvragen gaan over jongeren die vastgelopen zijn binnen het onderwijs en niet meer naar school gaan. De redenen van thuiszitten zijn heel divers. Scholen, samenwerkingsverbanden, maar ook juist ouders bellen mij over hun situatie. Daarnaast zijn er ook verschillende zorg- en welzijnsorganisaties die vragen wat de opties zijn. Vaak in opdracht van gemeentes/gebiedsteams.
2. Klikgesprek
Nadat ouders of organisaties telefonisch hebben gehoord wat ik denk te kunnen betekenen, kan er een klikgesprek volgen. Cruciaal is of een jongere mij wel ziet zitten als mens. Tijdens zo'n klikgesprek probeer ik diegene een indruk te geven van de bus, maar ook van mij als persoon. Ook krijg ik een beter beeld of ik de juiste persoon ben voor die situatie.
3. Is er een klik?
Dan ga ik verkennen of de betalende organisatie het ook ziet zitten en worden er (zo weinig mogelijk) afspraken gemaakt.
4. Begeleiding in de bus
Meestal staan de eerste ontmoetingen in het teken van elkaar leren kennen en zich vertrouwd gaan voelen in de bus. Het verschilt per jongere wanneer die aan onderwijs kan en wil denken. Elk traject is anders. Het is mijn doel om zo goed mogelijk aan te sluiten bij de jongere en zijn/haar situatie. Goed kijken en luisteren. Vervolgens onderwijs aanbieden op die manier die het beste past bij diegene.
5. Hoe lang kan er gebruik worden gemaakt van de bus?
Dit verschilt enorm. Mijn ervaring is dat het vooraf totaal geen zin heeft om aan te geven wat mijn verwachting is hoe lang een traject duurt. Dit werkt vaker als een strop voor een jongere dan als een kans. Ik zie juist vaker dat wanneer een jongere merkt dat hij/zij mag proberen zonder agenda, dit een positief effect heeft op de ontwikkeling. Er wordt geen druk ervaren.